บอร์ด ความรัก,ปีแรกดูแลแม่ผัวปีหลังดูแลลูกสะไภ้ ประสบการณ์ช.. โพสท์โดย NIXA คุณนายตรงข้ามบ้านหกล้ม ต้องทำกายภาพประมาณ 3 เดือน ลูกสะใภ้แสนกตัญญู หาข้าวหาน้ำมาป้อนถึงที่ ตอนนี้อาการดีขึ้นมากแล้ว เมื่อลูกสะใภ้เลิกจากทำงาน ก็พาไปเดินเล่น แกบอกกับใคร ๆ ว่า “ลูกสะใภ้กตัญญูกว่าลูกสาวซะอีก”เหล่าคุณนายในชุมชนต่างก็รู้สึกอิจฉา ทุกครั้งที่เห็นลูกสะใภ้กตัญญูคนนี้ต่างก็พากันทอดถอนหายใจ “แหม๊! ถ้าเปลี่ยนเป็นอั๊วล้มหมอนนอนเสื่อบ้าง ลูกสะใภ้อั๊วมันคงเตรียมฉลองแน่ ๆ เลย” พูดเสร็จ นางก็หายใจฮึดฮัดไม่สบอารมณ์นางมีลูกชายคนเดียว เมื่อลูกชายแต่งสะใภ้เข้าบ้าน แต่สะใภ้คนนี้ทำอะไรก็ไม่เป็น งานบ้านก็ไม่แตะ กับข้าวก็ไม่ทำ เวลาจะทำอะไรก็เรียกลูกชายของนางไปช่วย นางจึงรู้สึกไม่ถูกชะตากับลูกสะใภ้เลยวันหยุดวันหนึ่ง ในขณะที่นางนั่งอยู่หน้าบ้าน ก็เห็นลูกสะใภ้ตรงข้ามบ้านกำลังเล่นกับลูกอยู่ นางจึงเรียกให้เธอเข้ามานั่งเล่นที่บ้านของนาง บทสนทนาจึงเริ่มต้นขึ้น“แม่ผัวเธอนี่โชคดีจริง ๆ เลย ได้ลูกสะใภ้กตัญญูอย่างเธอมาอยู่ด้วย”จากนั้นก็นินทาลูกสะใภ้ของตัวเองให้เธอฟังชุดใหญ่ลูกสะใภ้ตรงข้ามบ้านนั่งฟังไปก็ยิ้มไป เมื่อนางระบายความอัดอั้นเสร็จ เธอจึงเอ่ยขึ้นว่า“คุณป้าคะ หนูขอถามคำถามสัก 2-3 คำถาม คุณป้าอย่าเพิ่งโกรธหนูนะคะ!”“ถามได้เลย ป้าจะโกรธหนูทำไม?” นางกล่าว“เวลาที่เธอกลับบ้านค่ำ เธอเรียกให้ลูกชายของคุณป้าออกไปรับ คุณป้ารู้สึกยังไงคะ?”“โมโหนะสิ ถามได้ ลูกชายของป้าทำงานเหนื่อยมาทั้งวัน หล่อนก็ไม่ใช่ว่าจะไม่รู้ทางกลับบ้านซะหน่อย”“ลูกสะใภ้ของคุณป้าคลอดลูกชายหรือลูกสาวคะ?”“ลูกสาว”“แล้วคุณป้ารู้สึกยังไงคะ?”เธอถามคำถามต่อ“โมโห ดูสิ ลูกสะใภ้บ้านอื่นคลอดมาเป็นเด็กผู้ชายหมดเลย นี่อะไร คลอดมาท้องแรกก็เป็นเด็กผู้หญิงซะแล้ว”“ตอนที่เธออยู่เดือน คุณป้าได้ดูแลเธอบ้างหรือเปล่าคะ? คุณป้าใส่ใจความรู้สึกของเธอบ้างไหมคะ?”“ฉันรู้สึกว่า คนสมัยนี้อยู่ในท่ามกลางวาสนาแต่ไม่รู้จักถนอมรักษา อะไรก็ไม่ทำ ยังมีหน้ามาบอกว่าเบื่อ คลอดลูกก็ต้องอยู่เดือนสิ พวกฉันอยู่เดือนกันทุกคน” นางระบายความในใจ“ที่จริงหนูกับเธอก็ไม่ต่างกันหรอกคะ”“อุ๊ย อย่าพูดอย่างนั้นนะ ใคร ๆ ก็รู้ก็เห็น หนูนะเป็นลูกสะใภ้กตัญญูจะตาย”“เมื่อก่อนหนูก็ทำกับข้าวไม่เป็นค่ะ เวลาเข้าไปช่วยแม่สามีทำกับข้าวในครัว ท่านก็ไล่ให้ไปดูทีวี ท่านบอกว่า ท่านทำคนเดียวก็ได้แล้ว” นางได้ยินดังนั้นก็นิ่งไปครู่หนึ่ง“เวลาที่หนูกลับบ้านค่ำเพราะทำโอที ท่านก็บอกให้สามีหนูออกไปรับหนู ท่านบอกว่า เป็นผู้หญิงเดินคนเดียวกลางค่ำกลางคืนมันอันตราย”“ตอนที่หนูคลอดลูก แม่สามีดูแลหนูทุกวัน ไม่ให้หนูทำอะไรเลย ท่านเป็นคนเตรียมข้าวของเครื่องใช้ให้หนูและลูก ” ถึงตอนนี้ นางเริ่มรู้สึกชา ๆ ที่ใบหน้า“หนูก็คลอดลูกสาวเหมือนกันคะ ก็อยู่ไฟครบเดือน ทุกวันแม่สามีจะทำกับข้าวให้หนูทานทั้ง 3 มื้อ มีเวลาก็นั่งคุยเป็นเพื่อนหนู ตอนกลางคืนท่านก็อาสาดูแลหลานเอง ไม่ยอมให้หนูอุ้มลูกเลย ท่านบอกว่า ลูกผู้หญิงลำบากที่สุดอันตรายที่สุดก็ตอนคลอดลูก จะทำอะไรก็ต้องระมัดระวัง นั่ง ๆ นอน ๆ อยู่ในห้องสี่เหลี่ยม ออกไปไหนก็ไม่ได้ กินอะไรก็ต้องระวัง กลัวว่าจะแสลง” ถึงตรงนี้ นางเริ่มก้มหน้า“แม่สามีบอกกับหนูว่า ระหว่างแม่ผัวลูกสะใภ้ 10 ปีแรกดูที่แม่ผัว 10 ปีหลังดูที่ลูกสะใภ้ ตอนนี้ ใคร ๆ ก็เห็นว่าหนูปรนนิบัติท่านเหมือนแม่แท้ ๆ ของหนู แต่ที่ใคร ๆ ไม่เคยเห็นก็คือ ท่านดูแลหนูเหมือนลูกแท้ ๆ มาก่อน” นางอ้าปากเหมือนจะพูดอะไร แต่ก็ไม่ได้พูด“คุณป้าคะ หนูเจอแม่ผัวที่ดีขนาดนี้ แล้วหนูจะไม่เป็นลูกสะใภ้ที่ดีได้ยังไงคะ”.....?????